Toen De Gruffalo in 1999 verscheen, was dat het begin van een gigantisch succes: vertaald in 26 talen en in het Verenigd Koninkrijk alleen al een verkoop van meer dan 600.000 exemplaren. Dat succes was volkomen terecht, en de auteur werd al snel aangepord om een vervolg te schrijven, wat ze weigerde "tenzij ze een goed idee zou hebben". Tot groot genoegen van de jonge lezers en natuurlijk ook de uitgever, is dat er nu.

In Het kind van de Gruffalo vertelt pa Gruffalo aan zijn dochtertje waarom ze nooit het bos mag ingaan: daar woont de Grote Gevaarlijke Muis. Natuurlijk wil het kind er alles over weten, en 's nachts, als pa slaapt, gaat ze ondanks de sneeuwstorm en koude wind buiten spelen. Ze vindt een spoor en volgt het, en ontmoet zo achtereenvolgens de slang, de uil en de vos. Telkens besluit ze dat deze dieren niet beantwoorden aan de beschrijving van de Grote Gevaarlijke Muis. Net als ze naar huis wil terugkeren, ziet ze een kleine muis de sneeuw wegvegen voor zijn hol -- en ze heeft honger! Maar weer is de kleine muis zijn belager te slim af...

Dit tweede boek is weer even leuk als het eerste, met een vlotte, rijmende tekst die goed voor te lezen is. Het verhaal sluit ook perfect bij zijn voorganger aan: de volgorde waarin de dieren voorkomen, de logica van de gevolgde weg, de humor, de herhalingen in de tekst. En net zoals in het eerste boek bevatten de tekeningen allerlei leuke details, zoals bv. het houten poppetje dat het Gruffalokind de hele tijd meedraagt of de dierentekeningen op de rotswand in de grot van de Gruffalo. En hoewel de Gruffalo een monster is, krijgt hij nog meer dan in het eerste boek iets vertederends, wat ook in de illustraties tot uiting komt. Een bijzonder leuk boek om samen met kleuters in te kijken en uit voor te lezen. Wedden dat de volwassenen er evenveel plezier in zullen vinden als de kleintjes? [Josee Goyvaerts]

De Gruffalo waarschuwt zijn kind voor de Grote Gevaarlijke Muis in het bos. ’s Avonds gaat het kind evenwel nieuwsgierig op pad. Het Gruffalokind ontmoet slang, uil en vos, maar geen monsterlijke muis. Wanneer het terug wil keren, ziet het een muisje dat een lekker hapje lijkt. De muis roept evenwel haar grote gevaarlijke vriend de maan. Deze werpt een monsterlijk grote schaduw van de kleine muis op de grond en het Gruffalokind neemt het hazenpad naar huis. Het boek vertoont parallellen met 'De Gruffalo' van hetzelfde duo. Daarin nam de kleine, slimme muis de grote Gruffalo-pa beet; hier gebeurt iets gelijkaardigs met het Gruffalokind. Grootte en omkadering van de illustraties variëren. Naar gelang de grootte staat de tekst in of onder de illustraties. De winterse schilderingen zijn sfeervol en bevatten een aantal leuke details, zoals de houten pop die het Gruffalokind overal mee naartoe neemt, de Gruffalosneeuwman van muis en de muurtekeningen in het hol van de Gruffalo. Door de grappige dialogen en de herhalingseffecten laat de tekst op goedlopend rijm zich heel vlot voorlezen. Van de prentenboeken over de Gruffalo's zijn wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Vanaf ca. 4 jaar.